~ Geplaatst op 10 maart 2021 ~ Net voor Kerst zat ik in het absolute dieptepunt van de dip, en wist ik niet hoe ik verder moest. Maar omdat ik niet graag terug zou denken aan een Kerst waarbij ik helemaal depri de Kerstdagen doormaakte, probeerde ik mezelf een beetje bij elkaar te rapen. En dat lukte half. Ik was niet verschrikkelijk blij en enthousiast, maar ik zat ook niet meer de hele dag te huilen op mijn kamer - wat ik daarvoor eigenlijk wel deed.'
Voor mezelf wist ik dat dit eigenlijk mijn laatste poging zou zijn. Als het nu nog een keertje flink tegen zou zitten zou het me niet lukken er nog een keertje bovenop te komen, en ik waarschijnlijk eerder naar huis zou komen. En aangezien ik dat nog niet wil, pakte ik het dit keer nog een stapje strenger aan voor mezelf. Ik betrapte mezelf erop dat ik gewoon de hele dag aan Nederland zat te denken. Op snapchat filmpjes zag van al mijn vrienden samen aan het chillen, of op instagram fotos zag die me alleen nog maar ergere heimwee gaven. En eigenlijk alles wat me plezier bracht (of tijdelijk plezier) kwam uit Nederland. En ik wilde me nu écht focussen op Zweden. Dus heb ik mijn instagram verwijderd en heb aan mijn vrienden gevraagd of ze me zo min mogelijk wilden bereiken, hoe moeilijk ik dat ook vond. Dit was in ieder geval stap 1.
Ook daagde meneer Leisink (Mijn wiskunde docent uit Nederland van vorig jaar, en contactpunt van school. Maar het voelde meer als mentor tijdens dit jaar.) me uit om in de vakantie elke dag contact te zoeken met een klasgenoot. Zodat ik mijn Zweeds kon oefenen tegelijkertijd met interesse tonen in hun en we elkaar een beetje konden leren kennen. Dus dat is wat ik ook heb gedaan. En in het begin ging dat heel goed, mijn Zweeds was een stuk beter dan ik zelf dachtte en het was erg leuk om mijn klasgenoten een beetje beter te leren kennen. Maar tegen de tijd dat ik bijna alle meisjes uit mijn klas gehad had, overwon mijn anxiety het toch. Met de jongens uit mijn klas heb ik nog nooit gepraat en het voelde niet alsof ze op mij zaten te wachten.
Toen ik met Isabel ging sleeën :)
Met oud en nieuw, heb ik op een of andere manier de knop omgedraaid, en genoot ik weer volop van mijn leven hier. Van de mooie natuur, het lekkere zonnetje op mijn gezicht en de speciale momenten die ik nooit in Nederland zou kunnen beleven. Als dit een vooruitzicht zou zijn voor de rest van het jaar, maak ik me geen zorgen meer en zou ik er gelijk voor tekenen!
Reactie plaatsen
Reacties