~ Geplaatst op 10 maart 2021 ~ De eerste maand in dit nieuwe gezin was helemaal fantastisch, en voelde zoals ik het wilde. Een gezellig gezin die leuke dingen met me doet en met betrekt bij de dingen die zij doen. Maar na de eerste maand ging het echt hard omlaag en kwam ik in een enorme dip terecht.
Vorige jaren met Sinterklaas en Kerst zorgde ik vaak dat ik voor iedereen uit mijn gezin thuis een klein cadeautje had. Want ik vind het heel erg leuk om cadeautjes te bedenken en dan te maken/kopen. Dus dat wilde ik dit jaar graag blijven doen, en dat is eigenlijk waar de dip een beetje begon. Omdat we online lessen hebben, en het me niet lukt om die te volgen, doe ik mijn eigen ding en spendeer ik een heleboel tijd aan deze cadeautjes. Maar tegen het einde begon ik steeds meer te denken van "Oh, was ik maar bij mijn eigen familie met Kerst. Ik mis iedereen zo, en hier loopt het ook niet echt lekker."
En daarna werd het alleen maar erger, ik sloot mezelf een beetje op in mijn kamer en was de hele dag bezig met Nederland, of met gedachteloos scrollen door mijn social media. Ik miste thuis steeds erger en zag er flink tegenop op nog een halfjaar hier te blijven. Op school gaat het niet zo lekker met vrienden maken, ik zat de hele dag (vrijwel alleen) thuis achter mijn laptop, (mijn host-ouders werken natuurlijk allebei) en ik had er gewoon geen zin meer in.
En vooral met het vooruitzicht van Corona en dus geen school, sport, of andere sociale bezigheden lukte het me niet om te zien hoe het in de komende maanden zó beter kan worden dat ik er wel weer zin in krijg.
Reactie plaatsen
Reacties