~ Geplaatst op 22 maart 2021 ~ Voordat we écht een week weg gingen om te skieën, zijn we in een weekend ervoor een dagje naar Branes gegaan. Om te kijken of ik het wel wat vond, en om te oefenen. Daar gingen we naartoe met Magnus, Katharina, Martin, Saga, Hanna, Jakob, Alice en hun moeder.
Op de heenweg zaten we in de auto, en zagen we opeens 2 elanden! Eentje liep voor de auto langs, en eentje stond in de wei. Dat was echt wel speciaal, en kan nu zeggen dat ik échte elanden heb gezien. Maar eventjes later zagen we daar een witte eland! Die zijn mega zeldzaam, en dit was zelfs de eerste keer voor de rest dat ze die ooit zagen! Voelde me wel een beetje vereerd :).
In het begin was het heel erg vreemd om te lopen op skies. Zoals ik al zei, is Hanna ski-instructeur geweest in Trysil in Noorwegen, en eigenlijk had ik daarmee een beetje een prive-instructeur. Na het principe van remmen, draaien en stoppen uitgelegd te hebben, ging ik heel voorzichtig het heuveltje af. En daarna naar een wat steiler heuveltje. En op dat moment zelf dacht ik wauw wat ga ik snel!! Maar als ik dan het filmpje terug zie, is dat best teleurstellend. (https://youtu.be/CrvzAt77St4)
Tegen de middag gingen we naar een echte piste. En dat was rete-spannend. En ik denk een beetje boven mijn niveau nog. Ik stond zo verkrampt op mijn skies, en het ging zo moeilijk. Het was een slag maken en stoppen, een slag maken en weer stoppen, een slag maken en weeeer stoppen. Ik was al een keer van de berg afgedonderd omdat ik niet goed snelheid beheerste, en dat was geen pretje en wilde dat absoluut voorkomen. Maar het steeds weer opnieuw snelheid maken kostte ook enorm veel kracht en energie. En halverwege waren mijn spieren zo verkrampt, maar terug kon niet. Dus toen het steilste stuk geweest was, ging het bochtjes maken en zigzaggen een stuk beter. Maar mijn benen konden wel janken! En dit was nog maar alleen de eerste helft van de dag. "Hoe moet ik ooit een week volhouden als ik nu mijn benen al zó voel?!"
Maar na de lunch (na enig aandringen) ging ik (niet al te enthousiast) toch maar weer mee naar boven. En wat een verschil! Opeens lukte het een stuk beter. Ik had meer zelfvertrouwen, bochten maken ging beter, snelheid regelen, en aan het einde van de dag zoefde ik (voor mijn gevoel) de berg af! Echt een fantastische ervaring nu al. En kan niet wachten tot de volgende keer. En dat ik dan hopelijk ook wat kan snowboarden!
Ik zal niet ontkennen dat ik niet een aantal keer flink op mijn snufferd ben gegaan. Er was een baan "Nintendoland" en dat was een "makkelijke" baan. Nou ame hoela nooit niet. Die baan was zo smal, en ik had amper ruimte om te draaien. En uiteindelijk ging ik (niet geheel vrijwillig) off-piste. Zo het bos in (een halve meter). Mijn skies kwamen vast en boem daar lag ik met mijn hoofd in de sneeuw. Ik probeerde me omhoog te hijsen aan een tak (achteraf was dat ook niet slim) en natuurlijk donderde alle sneeuw van de boom ook nog eens op me. Nou toen heb ik wel heel hard gelachen, en denk dat Magnus het ook wel echt heel vermakelijk vond.
Aan het einde van mijn eerste dag skiën: https://youtu.be/qKYDpNTTAYY
Reactie plaatsen
Reacties