~ Geplaatst op 18 maart 2021 ~ De eerste dagen van januari waren compleet geweldig en ik voelde me fantastisch. Maar na de verjaardag van Katharina op 3 januari ging het echt wel weer heel hard bergaf. En eigenlijk trek ik het echt niet meer. School is online, en zelfs als het "normaal" is, vind ik het compleet verschrikkelijk. In de klas praat letterlijk niemand met me, op 1 meisje na. En de vakken vind ik niks. En ook in het gastgezin heb ik spanningen. Ik ben gewoon heel snel geïrriteerd, en denk niet dat dat door het gedrag van bepaalde personen komt, maar gewoon dat mijn emmer helemaal is overgelopen.
Dus ik ga nu even heel eerlijk zijn. Alles waarvoor ik in Zweden kwam, en hoopte om te doen en mee te maken, boeide me helemaal niks meer: De sneeuw die was gevallen, kon me niks schelen. Een midzomerfeest in juni (waar ik echt naar uit keek), doet me niks meer. Het bezoeken van een elandenpark, museum of Pippi Langkous' huis, ik geef er helemaal niks meer om. En dat leidde ertoe dat ik een erg moeilijke knoop moest doorhakken. Tot nu was het steeds nog even kijken of het beter gaat. Maar dat ik niks meer gaf om de dingen waar ik eerder nog kei enthousiast van werd, was doorslaggevend. Zo kan ik niet langer. Dat is niet eerlijk tegenover mezelf of de mensen om me heen.
Ik kom naar huis.
En met het nemen van die beslissing viel er zo'n enorme last van mijn schouders. Ik had het met papa en mama overlegd, en die willen me graag komen halen met de auto. Maar mama zat op wacht voor een bevalling, dus zou het uiteindelijk pas in februari kunnen. En omdat ik wist, oke ik ga naar huis. Ik heb nu nog een maand, en als ik hier dan toch ben, kan ik er maar beter het beste van maken. Dus opeens had ik de knop weer omgezet. De sneeuw was weer prachtig, ik was minder snel geïrriteerd en kon tegenslagen tien keer makkelijker verdragen omdat ik wist "nou, ben toch weg over een maand".
Maar die maand werd toch langer. Aangezien nadat ik deze keus gemaakt had, alles weer een stuk beter ging, dacht ik met deze instelling kan ik hier nog wel langer blijven. Dus uiteindelijk ben ik toch niet naar huis gegaan in februari maar zit ik hier nog steeds in Zweden terwijl alles weer een beetje beter is. En heb ik toch besloten niet naar huis te gaan.
Reactie plaatsen
Reacties